Alergia na biżuterię

Alergia jest chorobą cywilizacyjną. Przybiera różne formy i wywołać ją może najmniej spodziewany czynnik. Najczęściej słyszymy o alergiach pokarmowych (szczególnie u małych dzieci) oraz wziewnych, czyli uczuleniu na pyłki oraz roztocza kurzu domowego.  Niestety to nie koniec listy alergenów.

Czerwone ślady na skórze, krostki, pęcherzyki i swędzenie w miejscach, w których nosimy biżuterię – to mogą być objawy alergii kontaktowej. W medycynie nie stosuje się określenia „uczulenie na biżuterię” lecz mówi się o alergii na metale.

czerwona wysypka

Najczęściej uczulenie wywołuje Nikiel, szacuje się, że około 60 milionów Europejczyków ma na niego alergię. W biżuterii zawierają go szczególnie wyroby posrebrzane i pozłacane. Czasami wykorzystuje się go również do produkcji białego złota, choć wiodące salony jubilerskie odchodzą od tego na rzecz stosowania palladu.

Reakcje alergiczne na nikiel to zazwyczaj zaczerwieniona skóra, ropiejące dziurki w uszach. Po zdjęciu biżuterii i upływie kilku godzin do kilku dni uczulenie powierzchniowe znika, dlatego często jest bagatelizowane. Należy jednak pamiętać o tym, że skóra wielokrotnie narażona na działanie jonów niklu (które wnikają także do organizmu) może zacząć się złuszczać i zamiast chwilowych dolegliwości możemy mieć do czynienia z przewlekłą egzemą. Jeżeli więc podejrzewamy uczulenie na nikiel, wykonajmy skórne testy alergiczne. Jeśli diagnoza potwierdzi nasze przypuszczenia, należy unikać biżuterii zawierającej ten pierwiastek. Można wybrać tę wykonaną ze stali chirurgicznej lub tytanu. Materiały te przeważnie nie wywołują reakcji uczuleniowych.

W niektórych krajach (na przykład w Danii) stosowanie niklu w jubilerstwie zostało ograniczone poprzez odpowiednie rozporządzenie prawne. Szacuje się, że znacznie zmniejszyło to liczbę uczuleń na biżuterię (głównie kolczyki) wśród tamtejszej populacji. W dobrych salonach jubilerskich w Polsce nabędziemy biżuterię bezniklową, jeśli mamy alergię na ten pierwiastek, unikajmy kupowania wyrobów jubilerskich w niepewnych miejscach.

czarny dermografizm

Kolejną reakcją skórną, która występuje podczas noszenia biżuterii, jest czarny dermografizm. Zjawisko to polega na występowaniu punktowego czarnego zabarwienia skóry na skutek noszenia wyrobów jubilerskich. Dzieje się tak za przyczyną drobin złota, srebra, cynku i mosiądzu, które osadzają się na skórze, wchodzą z nią w reakcje chemiczne i powodują jej czarne zabarwienie. Nie jest to groźna dolegliwość, nie wpływa w niekorzystny sposób na układ immunologiczny.

Metale, z których wykonana została biżuteria, wchodzą w reakcje z ludzkim potem. Organizm zdrowego człowieka zapewnia mu ochronę przed szkodliwym aspektem tego zjawiska. Jeśli jednak skóra już wcześniej była podrażniona, zadrapana lub skaleczona, mogą wystąpić podrażnienia na skutek noszonej biżuterii. Dlatego właśnie najczęstsze uczulenie na wyroby jubilerskie dotyczy miejsc przekłuwanych – uszu, języka, nosa, warg, pępka i innych. Aby uniknąć reakcji alergicznych, zaraz po przekłuciu ciała stosuje się biżuterię ze stali chirurgicznej. Po zagojeniu rany można ją zmienić na inną. Jednak miejsca przekłuwane zawsze są o wiele bardziej narażone na uczulenia, dlatego część osób uskarża się z powodu alergii na kolczyki, podczas gdy pierścionek lub łańcuszek wykonany  z tego samego materiału, nie powoduje u niej uczulenia.

Noszenie biżuterii u niektórych osób może powodować powstawanie stanów zapalnych skóry. Najpierw do organizmu człowieka przenikają jony skorodowanych metali, tam stają się antygenami, które przy ponownym kontakcie z danym metalem spowodują reakcję alergiczną. Nadmierna ekspozycja organizmu na dany alergen może prowadzić do pogłębienia alergii, a przy uczuleniach na wiele produktów może nawet doprowadzić do ogólnoustrojowej reakcji uczuleniowej.

Kobalt i chrom to kolejne metale, na które należy uważać. Najczęściej wchodzą w skład metalowej biżuterii, różnego typu klipsów, spinek i elementów odzieży. Powodują podrażnienia skóry, zaczerwienienie i wypryski kontaktowe, podobnie jak wyżej omówiony nikiel.

Do niedawna uważano, że metale szlachetne nie powodują żadnych reakcji alergicznych. Jednak okazuje się, że złoto, a nawet platyna u pewnej grupy osób mogą powodować uczulenie. Najczęściej dotyczy to kolczyków, w drugiej kolejności pierścionków. Alergie te są nasilone w okresie wiosenno-letnim, gdy wydziela się najwięcej potu, ten wchodzi w reakcję z metalem i dochodzi do podrażnienia skóry. Wykazano również, że czynnikiem sprzyjającym powstawaniu uczulenia jest sól (która występuje także w ludzkim pocie) więc kąpiele w morzu, gotowanie i inne czynności związane z jej wykorzystywaniem zwiększają ryzyko wystąpienia alergii na biżuterię.

Jeżeli zaobserwowaliśmy jakiekolwiek dolegliwości podczas noszenia biżuterii, najlepiej zaniechać jej użytkowania do czasu wykonania testów alergicznych. Jeżeli okaże się, że złoto, srebro czy platyna powodują reakcje skórne, pozostaje jeszcze biżuteria tytanowa. Od niedawna coraz bardziej popularna na rynku jubilerskim. Zyskała uznanie dzięki swej niezwykłej wytrzymałości. Tytan nie koroduje, nie jest podatny na działanie soli i promieni słonecznych, jest uważany za materiał hipoalergiczny, nie powodujący uczuleń.

Alergie niestety chodzą parami, a nawet w dużo większych grupach. Osoby uczulone na składniki pokarmowe lub pyłki i roztocza, cierpiący na atopowe zapalenie skóry i astmę mogą mieć szereg dolegliwości skórnych, które niekoniecznie zostały wywołane przez metale wchodzące w skład biżuterii. Nic nie zastąpi więc fachowej porady lekarskiej i specjalistycznych badań.

Zmarszczki

zmarszczkiZabiegi na zmarszczki
Wraz z upływem lat dochodzi do zmian w skórze, pojawia się jej wiotkość, skóra zaczyna się pokrywać siateczką drobnych zmarszczek. Tworzenie się ich uzależnione jest od ogólnego stanu zdrowia, trybu życia, hormonów, odpowiedniej pielęgnacji, naszej mimiki, czynników zewnętrznych.
Zmarszczki zatem dzielimy na:

  • mimiczne,
  • grawitacyjne,
  • związane z działaniem promieniowania UV i wieku.

Dla celów złagodzenia zmarszczek w zależności od ich rodzaju i usytuowania wykonujemy różne zabiegi kosmetyczne, które przynoszą zaskakująco dobre efekty – takie jak:

  • botox- toksyna boutulinowa,
  • kwas hialuronowy,
  • mezolift,
  • mikrodermabrazja,
  • peelingi,
  • voluma,
  • fotoodmładzanie.

Trądzik różowaty

tradzik rozowatyTrądzik różowaty –
schorzenie przewlekłe, występujące zarówno u kobiet jak i u mężczyzn, najczęściej po 30 roku zycia. Zmiany pojawiają się w okolicy twarzy i dekoltu. W zależności od nasilenia zmian wyróżniamy 4 postacie trądziku:

  • postać rumieniowa,
  • postać grudkowo-krostkowa,
  • postać przerosła,
  • postać piorunująca.

Przyczyna powstawania to najczęściej:

  • łojotok,
  • zaburzenia hormonalne,
  • schorzenia przewodu pokarmowego,
  • stosowanie sterydów (Hydrocortison, Elocom, Cutivate, Flucinar),
  • bodźce emocjonalne – stres, zdenerwowanie,
  • zaburzenia naczynioruchowe.

W zależności od stanu miejscowego lub schorzenia ogólnego stosuje się leczenie farmakologiczne ogólne i miejscowe oraz wspomagające zabiegi dermatologiczne, takie jak: Peelingi, Jonoforeza, Ultradźwieki, IPL.

Mezolift

Mezolift –
jest to technika odmładzania stosowana bardzo często na wielu obszarach ciała, takich jak:

  • twarz, szyja, dekolt, brzuch, dłonie, uda, pośladki, włosy (skóra owłosiona głowy) dająca bardzo satysfakcjonujące efekty.

Zabieg polega na bardzo licznych i powierzchownych ukłuciach igły z równoczesnym podaniem kwasu hialuronowego, który znacznie podnosi stopień nawilżenia naskórka dając obraz odmłodzenia naskórka, poprawy kondycji skóry, jędrności, nawilżenia. Za pomocą mezoliftu w niechirurgiczny sposób można w szybki sposób skutecznie skorygować zmarszczki, poprawić kondycję włosów i gładkość ciała.
Dla podtrzymania efektu zabiegu mezoliftu – w zależności od stanu skóry – należy wykonać terapię w ilości 3-4 zabiegów co 2 tygodnie, następnie 3 co miesiąc dla utrzymania zabiegu. Zabieg przypominający co 3-6 miesięcy.
Po skończonym zabiegu mezoliftu lekarz wykonuje masaż w celu równomiernego rozprowadzenia podanego preparatu. W wyniku zabiegu mogą pojawić się drobne wybroczyny i siniaki, które ustępują po kilku godzinach lub dniach.

Medycyna estetyczna

Medycyna estetyczna jest działem zajmującym się wyglądem oraz polepszeniem samopoczucia Pacjenta poprzez poprawę wyglądu polegającą tak na profilaktyce jak i cofaniu widocznych oznak starzenia.
Tu nacisk kładziony jest na rewitalizację skóry, jej ujędrnianie i wygładzanie. Zabiegi z zakresu medycyny estetycznej – to zabiegi mało inwazyjne, nie wymagające hospitalizacji, po wykonaniu których można od razu wrócić do codziennej pracy i zajęć.
Dzięki zabiegom medycyny estetycznej, bez pomocy skalpela i tym samej długiej rekonwalescencji po zabiegach odzyskuje się gładkość i jędrność skóry w krótkim czasie i naturalny wygląd.

Odchudzanie kobiet z męskiego punktu widzenia

Ile osób tyle sposobów na skuteczne odchudzanie. Wiele kobiet jest strasznie przewrażliwionych na punkcie swojej sylwetki i rzekomych fałd tłuszczu na brzuchu, które tylko one widzą. Nie sposób im przetłumaczyć, że są piękne i szczupłe, one i tak wiedzą swoje. Dlatego nie ma się co męczyć i denerwować, po prostu trzeba swoją kobietę wspierać w tym jej odchudzaniu. Nawet jeżeli jej dieta jest niekonwencjonalna i dziwna należy przymknąć na to oko i nie komentować.

Kobiety mają wiele sposobów na to żeby zrzucić zbędne kilogramy. Często uciekają się do sposobów, które znajdą gdzieś w Internecie. Bardzo rzadko się zdarza, że umawiają się na wizyty u dietetyka.

Dietetyk to dla wielu osób ostatnia deska ratunku, ale zwykle zwracamy się do niego gdy otyłość i nadwaga są już dla nas dużym problemem. Wtedy zwykle tygodniowa czy nawet miesięczna dieta nie pomaga i trzeba na nowo wprowadzić zdrowe nawyki żywieniowe, które pomogą nam stopniowo zrzucić cały balast zbędnych kilogramów. Męskim zaś zadaniem jest wspierać swoją kobietę w dążeniu do upragnionego celu lub jeśli odchudzanie nie jest jej potrzebne po prostu pokazać jej swoim zachowaniem, że wygląda świetnie i że nie potrzebuje żadnej diety.

Szklanka wody, czyli dobre nawyki żywieniowe

Szklanka wody

Picie wody już od kilku lat uważane jest za trendy i utożsamiane jest ze zdrowym stylem życia. Wielu z nas ciągle jednak nie docenia dobrego wpływu wody na nasz organizm. Kolorowe napoje gazowane, kawa i herbata to ciągle jedne z najpopularniejszych napojów.

 

Niezależnie od tego czy jesteś zwolennikiem picia wody czy też nie warto dowiedzieć się o jej właściwościach wspomagających odchudzanie nieco więcej. Woda jest nam niezbędna do życia. Nasze ciało w ponad 70% składa się właśnie z wody.

Picie wody jest niezwykle istotne dla naszego dobrego samopoczucia. Dla naszej diety ważna jest nie tylko ilość wypijanej wody ale przede wszystkim w jakim czasie wypijamy wodę. Przejdźmy do konkretów.

Jak i kiedy należy pić wodę?

Wodę należy pić wolno, niewielkimi łykami aby została dobrze przyswojona przez organizm. Szybkie wypicie wody spowoduje wydalenie jej z organizmu wraz z moczem. Woda podobnie jak i inne napoje powinna być wypijana przed lub po posiłku. Woda wypijana w trakcie posiłku zaburza proces trawienia.

Zbawienny wpływ na naszą dietę ma szklanka wody wypijana przed posiłkiem. Według naukowców powinniśmy wypijać ją około 15 do 30  minut przed posiłkiem. Wypity płyn sprawia, że nasz organizm szybciej odczuwa sytość dzięki czemu ilość zjadanego pożywienia jest istotnie mniejsza. Takie postępowanie przed każdym posiłkiem wspomaga naszą dietę i szybciej zrzucamy zbędne kilogramy.

Co to jest BMI i jakie ma zastosowanie?

BMI (ang. Body Mass Index) to skrót oznaczający Wskaźnik Masy Ciała. Oznaczanie tego wskaźnika ma duże znaczenie nie tylko w określeniu czy nasza waga jest odpowiednia, ale również w ocenie zagrożenia chorobami związanymi z nadwagą i otyłością, takimi jak cukrzyca, miażdżyca, choroby układu krążenia i serca czy też nowotworów. Podwyższona wartość BMI związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia takich chorób.

BMI obliczamy dzieląc wagę podaną w kilogramach przez kwadrat wzrostu wyrażonego w metrach.

Idealna waga to wartość BMI między 19 a 25.

Wartość BMI liczona jest wyłącznie dla osób dorosłych a jej wartość, zależnie od otrzymanego wyniku, wskazuje na:

•          < 16,0 – wygłodzenie

•          16,0–17,0 – wychudzenie (spowodowane często przez ciężką chorobę lub anoreksję)

•          17–18,5 – niedowagę

•          18,5–25,0 – wartość prawidłową

•          25,0–30,0 – nadwagę

•          30,0–35,0 – I stopień otyłości

•          35,0–40,0 – II stopień otyłości (otyłość kliniczna)

•          ≥ 40,0 – III stopień otyłości (otyłość skrajna)

 

Warto wiedzieć:

Choć BMI jest prostym w użyciu wskaźnikiem, nie należy go traktować jako wskaźnik ostateczny i w przypadku niepewności co do jego prawidłowości należy wynik skonsultować z lekarzem. Wyniki uzyskane z wyliczenia BMI mogą budzić wątpliwość np. wśród kulturystów.

Nie jest również zalecane stosowanie wskaźnika BMI do oznaczania prawidłowej wagi ciała dla dzieci do ok. 14 roku życia, służą do tego tabele centylowe i odpowiednia interpretacja danych dotyczących  wagi i wzrostu.

Ćwiczenia kluczem do sukcesu

Dla każdej kobiety odchudzanie to męczarnia i dla większości z tym tylko się kojarzy. Nikt przecież nie lubi być głodny a na to wszystko jeszcze zmęczony wyczerpującymi ćwiczeniami, tym bardziej przy stresującym i męczącym trybie życia.

Bardzo wiele kobiet przesadza jednak z głodówkami, które nie zostały wymyślone po to, aby gubić dzięki nim zbędne kilogramy w dużych ilościach, ale po to, aby oczyścić organizm. Nadmiar ćwiczeń może również być szkodliwy – bardzo łatwo z nimi przesadzić szczególnie, jeżeli ktoś, na co dzień nie ma do czynienia z wysiłkiem fizycznym i nie jest do niego przyzwyczajony.
Jeżeli chcemy rozpocząć odchudzanie to najważniejsza jest przede wszystkim zdrowa dieta bogata w witaminy i wartości odżywcze, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Bardzo popularne w dzisiejszych czasach ćwiczenia na mięśnie brzucha to oczywiście tradycyjne brzuszki, ale również słynna szóstka Weidera, czyli zestaw niezwykle starannie dobranych ćwiczeń działających na wszystkie partie mięśni brzucha.

Co to jest efekt jo-jo i jak mu zapobiegać?

Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek diety odchudzającej warto przeczytać o efekcie jo-jo. Pozwoli to na uniknięcie rozczarowania spowodowanego faktem, że zrzucone w pocie czoła kilogramy wracają do nas i to często z nawiązką.

Efekt jo-jo to po prostu wahania masy ciała towarzyszące zwykle rygorystycznym dietom odchudzającym. Naprzemienne tycie i chudnięcie to właśnie efekt jo-jo.

Rygorystyczne diety często sprawiają, że zapominamy uzupełniać utracone płyny. Widoczne efekty odchudzania to niejednokrotnie znaczna utrata wody z organizmu, którą trzeba uzupełniać pijąc wodę, wodę z cytryną czy zieloną herbatę. Surowa dieta spowalnia nasz metabolizm, bo organizm zaczyna gromadzić tłuszcze i energię „na zapas”.

Bardzo istotne dla uniknięcia efektu jo-jo jest tempo odchudzania, aktywność fizyczna oraz rodzaj spożywanych produktów. Jeśli chcemy przyspieszyć metabolizm to podstawą naszego menu powinny być warzywa, chude mięso oraz ryby. Owoce należy ograniczyć gdyż zawierają sporo cukru. Aby skutecznie zrzucić zbędne kilogramy dobrze jest uwzględnić w naszym menu produkty z pełnego ziarna, oliwę, zioła oraz dużo płynów – niesłodzonych i bez gazu.

Ostatnim, ale niezwykle istotnym warunkiem odchudzania bez efektu jo-jo jest ruch. Codzienny i systematyczny wysiłek fizyczny, choćby nawet w postaci szybkiego spaceru, przyśpiesza metabolizm i powoduje utratę zbędnych kilogramów a przy okazji powoduje uwalnianie endorfin czyli hormonów szczęścia.

Aby uniknąć efektu jo-jo należy przede wszystkim:

– unikać głodówek odchudzających

– stosować zbilansowaną dietę

– trzymać się ustalonego planu żywieniowego również po zakończeniu diety (ewentualnie nieznacznie go zmodyfikować)

– pilnować uzupełniania płynów

– dbać o wysoką aktywność ruchową