Pajączki traktowane są bardziej jako defekt urody niż choroba skóry. Zaniedbane mogą jednak stać się przyczyną poważniejszych dolegliwości. Cera naczynkowa jest zwykle skutkiem zaniedbania tzw. cery płytko unaczynionej, która nie powinna sprawiać większych problemów, jedli jest odpowiednio pielęgnowana.

Szpecące zaczerwienienia  na twarzy pojawiają się najczęściej pod wpływem zmiany temperatury, wilgoci, wiatru, po spożyciu alkoholu lub ostro przyprawionych potraw. Ich przyczyną mogą być również niektóre kosmetyki, leki, stres, a nawet intensywny wysiłek fizyczny. Nie bez znaczenia – według lekarzy – są czynniki genetyczne. W przypadku osób zmagających się z problemem cery naczynkowej skóra jest cienka, a naczyniakriownośne znajdują się tuż pod jego powierzchnią, dlatego są one bardziej wrażliwe na działanie czynników zewnętrznych. Pod ich wpływem łatwiejh się rozszerzają, stają się mniej wytrzymałe i mają większe tendencje do pękania.  W efekcie na skórze tworzą się tzw. pajączki. W początkowych stadiach zaczerwienienie pojawia się i szybko znika, w bardziej zaawansowanych – objawy utrzymują się dłużej. Problemy te mogą dotyczyć każdego typu cery-zarówno suchej, jak i tłustej oraz mieszanej. Najbardziej podatna na pajączki i zaczerwieniania jest cera sucha – zwykle delikatna i cienka.

 

Po pierwsze – dieta
Wprawidłowej pielęgnacji cery naczynkowej może pomóc odpowiednia dieta, która służyć będzie wzmocnieniu i uszczelnieniu ścian naczyń krwionośnych. Zaleca się w niej owoce i warzywa zawierające duże ilości witaminy C – czarne porzeczki, pomidory, paprykę, kapustę, ewentualnie owoce cymisowe, choć z uwagi na ich działanie alergiczne specjaliści zalecają ostrożność.
Wskazane jest też uzupełnianie diety suplementarni z witaminą C oraz niezbędnymi dla organizmu minerałami-jakrniedź, selen i cynk – chroniącyrni naczynka przed pękaniem. Minerały te zawarte są również w produktach żywnościowych, np. w orzechach, ziarnie sezamowym, kakao. lnnyrni składnikami diety korzystnie działającymi na skórę podatną na występowanie pajączków sąwyciągi z milorzębu japońskiego i kasztanowca oraz rutyna i wapno. Preparaty zawierające te substancje można kupić w aptece bez recepty, przed ich zastosowaniem należy jednak skonsultować się z lekarzem.

Ponieważ na cerę naczynkową niekorzystnie wpływają ostre przyprawy, alkohol i papierosy- zaleca się, by całkowicie z nich zrezygnować, a przynajmniej znacznie ograniczyć ich używanie.

 

Po drugie – pielęgnacja

Cera naczynkowa wymaga odpowiedniej pielęgnacji i specjalnych zabiegów. Nieprawidłowa pielęgnacja i niewłaściwe kosmetyki mogą nasilić negatywne objawy. Cerze naczynkowej szkodzą przede wszystkirn gwałtowne zmiany temperatury oraz ciepło i duża wilgotność, dlatego nie należy nadmier nie wystawiać jej na działanie promieni słonecznych, nie powinno się korzystać z solarium.

Trzeba natomiast chronić skórę przed niekorzystnym działaniem czynników  atmosferycznych. Latem stosować preparaty z filtrami- przeciwko promieniowaniu ultrafioletowemu, a w okresie jesienno-zimowym kremy chroniące przed wilgocią i zimnem, zawierające witaminy PP oraz C.

W codziennej pielęgnacji ważne jest przestrzeganie kilku zasad: nie myć twarzy chlorowaną wodą, nie używać produktów zawierających alkohol oraz silnie ściągających  zapachowych kosmetyków. Świadomie wybierać preparaty, które nie tylko wzmocnią naczynka, ale będą działać przeciwzapalnie, zapobiegając tworzeniu się rumienia. Takie preparaty powinny zawierać np. wyciąg z kasztanowca, witaminy C i K, algi morskie lub działający przeciwzapalniewyciąg z nagietka.  Wśród zabiegów zalecanych dla cery naczynkowej są kuracje nawilżające, które  wzmacniają ochronę lipidową skóry, redukując zaczerwienienia. Nie wolno natomiast stosować peelingów ani kremów zawierających silnie działające składniki, np. retinol. Należy też unikać preparatów zwierających olejki eteryczne.

Poważniejszy problem – trądzik różowaty

Gdy problem z pękającymi naczynkami nasili się, konieczna staje się konsultacja dermatologiczna. Nieleczona, zaniedbana cera naczynkowa może być źródłem poważniejszych schorzeń,
np. trądziku różowatego. Nie jest to choroba zagrażająca życiu, jednak nieleczony trądzik różowatymoże być bardzo uciążliwy.

Mimo podobieństwa nazw, nie ma on nic wspólnego z trądzikiem młodzieńczym. Trądzik różowaty, inaczej rosacea, dotyka dorosłych w wieku od 30 lat wzwyż i dużo częściej występuje u kobiet. Choroba ta polega na zaczerwienieniu skóry, poszerzeniu naczyń, a także na tworzeniu się zmian zapalnych w postaci zaczerwienionych miejsc bolesnych przy dotyku. Zmiany te występują przede wszystkim na twarzy, znacznie rzadziej – na szyi, klatce piesiowej i plecach.  Przebieg kliniczny trądziku różowatego jest zmienny. Cechą charakterystyczną obrazu klinicznego jest występowanie okresowego zaczerwienienia twarzy, zmian grudkowych i krostkowych, czasem gruczołów łojowych w obrębie nosa.  Zaczyna się niepozornie trądzik różowaty rozpoczyna się zwykle niepozomie od pojawiania się nawracających rumieńców na twarzy. Na tym etapie choroby wielu pacjentów nie zdaje sobie sprawy z konieczności leczenia i nie szuka jeszcze pomocy u specjalisty.

Zaczerwienienia, które początkowo są przemijające, przechodzą z czasem w trwałe zmiany rumieniowe, z coraz bardziej nasilającym się rozszerzeniem naczyń włosowatych, szczególnie wyraźnie u osób o skórze delikamej. Zmiany umiejscowione są głównie na twarzy, a zwłaszcza na nosie, policzkach, środkowej części czoła i na brodzie. Zazwyczaj są symetryczne, czasami mogą być jednostronne. W większości przypadków zmiany zatrzymują się na tym pierwszym etapie. I Ieśli choroba nasila się, w obrębie zmian rumieniowych występują elementy grudkowe i krostkowei Natomiast  w  przeciwieństwie do trądziku pospolitego – nie występują zaskórniki.

Rozwój zmian w trądziku różowatym jest zależny od warunków osobniczych i trudno jest z góry przewidzieć, jaki będzie przebieg choroby. W niektórych przypadkach u mężczyzn ze  skórą łojotokową dochodzi do przerostu gruczołów łojowych i tkanki łącznej na nosie i powstania odmiany przerosłej trądziku różowatego, powodującej znaczne zniekształcenie nosa.

Przebieg choroby jest przewlekły, u kobiet w okresie przekwitania występuje zazwyczaj zaostrzenie zmian. Objawy nasilają się również pod wpływem ciepła – gorących napojów i potraw, pary przy gotowaniu – a także pod wpływem czynników atmosferycznych oraz stanu emocjonalnego chorego – stres i zmęczenie przyczyniają się do zaostrzenia istniejących zmian.

Niełatwe leczenie

Leczenie trądziku różowatego jest ściśle zależne od okresu choroby oraz towarzyszących schorzeń wewnątrzustrojowych. W przpadku stwierdzenia zaburzeń żołądkowo-jelitowych konieczne jest odpowiednie ich leczenie. Podobnie istotną poprawę przynieść może leczenie istniejących zaburzeń wątrobowych. Dużąrolę odgrywa zwalczanie przewleklych zaparć i utrzymywanie odpowiedniej diety.